Wyspa Wielkanocna

Wyspa Wielkanocna znana jest powszechnie a swoją sławę zawdzięcza głównie przepięknym i bardzo tajemniczym Moai – kamiennym posągom, których pochodzenia nikt jak na razie nie udowodnił. Poza tym wyspa przyciąga tropikalnym klimatem oraz niezwykle bogatym krajobrazowo parkiem narodowym.

Geografia

Wyspa Wielkanocna należy do grupy wulkanicznych wysp polinezyjskich leżących na Oceanie Spokojnym. Nie jest duża, bo jej całkowita powierzchnia niewiele przekracza 163km2. W związku z tym jest też słabo zaludniona, a całkowita liczba mieszkańców oscyluje wokół 5 tysięcy. Większość z nich osiedliła się w jedynym tutaj większym miasteczku, jakim jest Hanga Roa. Pozostały tysiąc ludności rozrzucony jest po terytorium wyspy w małych osadach. Administracyjnie Wyspa Wielkanocna należy do Chile i leży w regionie Valparaiso. Od Chile dzieli ją 3600 km wodnej przestrzeni, a od najbliższej zamieszkałej wyspy Pitcairn – 2 tysiące km, co oznacza, że wyspa jest dosłownie odcięta od świata. Gdyby nie turystyka i atrakcyjność tego miejsca, można by powiedzieć, iż mieszkańcy żyją tu z dala od cywilizacji. W sensie geograficznym jest to najbardziej oddalona od ludzkich osiedli zamieszkała wyspa świata.

Historia

Początki Wyspy Wielkanocnej są związane z hawajskimi osadnikami, którzy przybyli tu na statkach prawdopodobnie w IV wieku naszej ery, chociaż co do wieku osadnictwa istnieje wiele spekulacji. Polinezyjczycy, bo tak określa się tutejszą ludność, zagospodarowali te ziemie sadząc przywiezione ze sobą rośliny i hodując zwierzęta, wśród których znalazły się kurczaki czy banany. Brak jest niestety jakichkolwiek dowodów na początki osadnictwa poza badaniami próbek ziemi i lokalnymi podaniami. Możliwości migracji udowodnił w 1947 roku norweski odkrywca i podróżnik Thor Heyerdahl, który przepłynął na wyspę słynną tratwą Kon-Tiki, pokazując tym samym, że taka podróż jest w ogóle możliwa. Dokumenty jednak wskazują już na wojnę w 1722 roku, a następnie na lądowanie Holendra Jamesa Cooka. Swoją nazwę wyspa zawdzięcza odkryciu w 1722 roku w niedzielę wielkanocną. Znamienne dla populacji wyspy było to, ze zamknięte i oddalone od cywilizacji społeczeństwo cierpiało na niedostatek żywności, który popychał ich do kanibalizmu. W tej sytuacji populacja spadła z około 15 do 2-3 tysięcy. Holendrzy umożliwili Zycie mieszkańcom, ale z drugiej strony też wywozili ich do niewolniczej pracy w Chile. Przypominało to nieco hodowanie siły roboczej. Po włączeniu do Chile pod koniec XIX wieku rozpoczęła się imigracja Europejczyków i cywilizowanie wyspy.

Atrakcje

Prawie połowę terytorium wyspy zajmuje Park Narodowy Rapa Nui, a w nim słynne moai z posągami kamiennymi. Obszar parku to 71,3km2, a znajduje się on na światowej liście UNESCO. Park Narodowy Rapa Nui jest jednym z najważniejszych parków narodowych Chile. Został założony na Wyspie Wielkanocnej w 1935 r. w celu ochrony istniejących śladów pradawnej cywilizacji oraz formacji trawiastych i lasów palmowych. Poza terenem parku i w jego obrębie znajduje się też kilka innych ciekawych miejsc do zobaczenia. Przede wszystkim są tu cztery wulkany odpowiedzialne za powstanie wyspy. Na Rano Raraku znajdują się kamieniołomy, w których pozyskiwano materiał na słynne posągi. Z kolei przy Rano Kau znajduje się centrum pałacowo-ceremonialne. Największe zainteresowanie budzą jednak słynne posągi.

Moai

Jest ich tu w sumie 887, prezentujących ogromne głowy moai, ustawione na specjalnych platformach określanych, jako ahu. O ich doskonałości może świadczyć fakt, że zostały one wykute w wulkanicznej skale za pomocą narzędzi z bazaltu. Biorąc pod uwagę ich wielkość, czas wykonania musiał być niezwykle długi, a budowniczy bardzo cierpliwi i zdeterminowani. Figury są monolityczne, czyli wykonane z jednego kawałka skały. Niektóre ważą nawet ponad 20 ton i mają ponad 6 metrów wysokości. Największy z moai – tzw. Paro miał ok. 10 metrów wysokości i ważył 75 ton, ale znaleziono też jeden niedokończony posąg, którego wagę przewiduje się na około 270 ton. Do tej pory naukowcy nie określili, dlaczego budowano te posągi i jak je transportowano, ale biorąc pod uwagę wyginiecie drzew na wyspie podejrzewa się, że właśnie one były używane do przewożenia wielkich głów moai. Budowa prowadzona była w kamieniołomie na zboczu wulkanu, a jej zakończenie przerwano nagle, o czym świadczą niedokończone rzeźby.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies